Bu kediciği uzun zaman oldu hep sokakta, orda-burda görüyorum.Ben bu ev kedisi diyorum. Eşim "hayır o bir sokak kedisi ev kedisi olsa insanlara yaklaşırdı" der. Neyse bu konu kapanmadan ara-sıra devam eder.Ben bu kediyi ilk gördüğümde çok sefil bir haldeydi. Gözlerinden azab okunuyordu. Sesledim yanıma gelmedi. Korku dolu bakışları vardı birde. Sanki insanlardan korkuyordu. Bakışlarındaki ifade oydu. Hala da kaçıyor insanlardan. Mahallede,sitemizde ne kadar kedi varsa hepsi kendini sevdiriyor. Hatta Pendik sahile bile gittiğimizde ordaki kediler bile kendini sevdiriyor. Bu asla sevdirmez. Sevdirmeyi bırak da insanın ona elinde yemek vermesine bile müsaade etmiyor. Ya yemeği oraya koyub kenara çekilirsin o yer, ya da aclıktan ölse de gelib elinden yemez. İşte ben bunlara dayanarak onun azab görmüş bir evkedisi olduğu kanaatindeyim. Neyse bu konuyu geçelim. Son günler sanırım bana ısınmaya başladı. Haftada bir kez geliyor camın önüne. Ordakı sandalyede oturub öyle bakıyor bana. Yemek verdiğimde de kenara çekilicem ki,yesin. Dediğim gibi asla yemez. Bembeyazdı. İki gün önce geldiğinde böyle kirli gördüm onu. Tabi alıb yıkıya da bilirim eğermüsade ederse. Ama etmiyor ki. O kadar nazlı ki.. Kirli koydum adını:) Geldi yemeğini yedi,yine beni saymadan sakince gitti :)))
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder